ചുണ്ടുകൾ ചെയ്യാൻ മറന്ന ദിനങ്ങൾ

________________________________

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം  

ഉടലുകളോരോന്നിൽ നിന്നും

കുറെ അധരങ്ങൾ 

വര്തമാനത്തിലേക്ക് 

ഊര്ന്നു വീഴുന്നു.

മൗനം തകർത്തോ രു 

കടലിരമ്പം പോലവയീ 

ലോകത്തോട്‌ 

നിർത്താതെ  

മിണ്ടുന്നു .

പോയ 

പ്രേമ കാലങ്ങളെ നോക്കി

ചുണ്ടുകൾ വക്രിച്ചവ  

ദീർഘ പാരമ്യ മൂര്ച്ചയാൽ  

വെറുതേ 

ചുംബിക്കുന്നു .

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം

ഉടലുകളോരോന്നിൽ നിന്നും 

കുറെ അധരങ്ങൾ വര്തമാനത്തിലേക്ക്

/ ഊര്ന്നു വീഴുന്നു - പ്രേമത്തിന്റെ 

ഉപ്പു/ മധുര / പുളി/ ചവര്പ്പുകളിലെന്റെ

അധരങ്ങൾക്ക്

ഭാഷയും 

രസഭേദങ്ങളും 

ജീവിതം പോലെ 

നഷ്ട്ടപെടുന്നു

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം 

ഉടലുകളോരോന്നിൽ നിന്നും 

കുറെ അധരങ്ങൾ 

നഗരദുരങ്ങളിലേക്കെന്നെ

ഒരു ട്രെയിന ബോഗിയിലടച്ചു 

പിഴുതെറിയുന്നു

-ഉറക്ക മൂര്ച്ചയിലൊരു 

അധര ഭോഗത്തിന്റെ 

അലാറമെന്റെ

ഗ്രാമത്തിലേക്ക് മണിയടിക്കുന്നു

ചുണ്ടുകളില്ലാത്തോരു റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ

വീണെനിക്ക് തലയുടയുന്നു

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം  

ഭാഷ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട അധരങ്ങൾ കവിതയുടെ

ബാബേൽ ഗോപുരം 

പണിയുന്നു / 

ലിപികളില്ലാത്ത ചുണ്ടനക്കങ്ങളിൽ 

തമ്മിൽ ചോര നുണയുന്നു /  

ഉടലോരോന്നിൽ നിന്നുമോരോ

അധരങ്ങളെന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ  

ചങ്ങലക്കണ്ണികൾ 

കൊരുക്കുന്നു .

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം 

തെരുവെന്റെ വാക്കുകൾ പൂക്കുന്ന 

കാടാകുന്നു/

മരമോരോന്നിലും ചുണ്ടുകൾ  

പൂക്കുന്നു .

അധരങ്ങളിൽ വസന്തം വിശപ്പ്‌ തെടുന്നു/

തെരുവിലൊരു  

പെണ്ണിൻ കറുത്ത മുലകളിലെന്റെ

വരണ്ട ചുണ്ടുകൾ

അമ്മയെ തേടുന്നു .

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം 

കീറിയെരിഞ്ഞൊരു

കവിതയിൽ കടലാസുകഷ്ണങ്ങൾക്ക് 

ചുണ്ടുകൾ മുളക്കുന്നു

ചെറു ചിരിയുടെ 

ബുദ്ധസ്മിതം

മറവി പോലെ പറന്നു

മായുന്നു.

________________________________