Wednesday, July 1, 2015

ചുണ്ടുകൾ ചെയ്യാൻ മറന്ന ദിനങ്ങൾ


________________________________

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം  
ഉടലുകളോരോന്നിൽ നിന്നും
കുറെ അധരങ്ങൾ 
വര്തമാനത്തിലേക്ക് 
ഊര്ന്നു വീഴുന്നു.

മൗനം തകർത്തോ രു 
കടലിരമ്പം പോലവയീ 
ലോകത്തോട്‌ 
നിർത്താതെ  
മിണ്ടുന്നു .

പോയ 
പ്രേമ കാലങ്ങളെ നോക്കി
ചുണ്ടുകൾ വക്രിച്ചവ  
ദീർഘ പാരമ്യ മൂര്ച്ചയാൽ  
വെറുതേ 
ചുംബിക്കുന്നു .


ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം
ഉടലുകളോരോന്നിൽ നിന്നും 
കുറെ അധരങ്ങൾ വര്തമാനത്തിലേക്ക്
/ ഊര്ന്നു വീഴുന്നു - പ്രേമത്തിന്റെ 
ഉപ്പു/ മധുര / പുളി/ ചവര്പ്പുകളിലെന്റെ
അധരങ്ങൾക്ക്
ഭാഷയും 
രസഭേദങ്ങളും 
ജീവിതം പോലെ 
നഷ്ട്ടപെടുന്നു

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം 
ഉടലുകളോരോന്നിൽ നിന്നും 
കുറെ അധരങ്ങൾ 
നഗരദുരങ്ങളിലേക്കെന്നെ
ഒരു ട്രെയിന ബോഗിയിലടച്ചു 
പിഴുതെറിയുന്നു
-ഉറക്ക മൂര്ച്ചയിലൊരു 
അധര ഭോഗത്തിന്റെ 
അലാറമെന്റെ
ഗ്രാമത്തിലേക്ക് മണിയടിക്കുന്നു
ചുണ്ടുകളില്ലാത്തോരു റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ
വീണെനിക്ക് തലയുടയുന്നു



ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം  
ഭാഷ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട അധരങ്ങൾ കവിതയുടെ
ബാബേൽ ഗോപുരം 
പണിയുന്നു / 
ലിപികളില്ലാത്ത ചുണ്ടനക്കങ്ങളിൽ 
തമ്മിൽ ചോര നുണയുന്നു /  
ഉടലോരോന്നിൽ നിന്നുമോരോ
അധരങ്ങളെന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ  
ചങ്ങലക്കണ്ണികൾ 
കൊരുക്കുന്നു .

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം 
തെരുവെന്റെ വാക്കുകൾ പൂക്കുന്ന 
കാടാകുന്നു/
മരമോരോന്നിലും ചുണ്ടുകൾ  
പൂക്കുന്നു .
അധരങ്ങളിൽ വസന്തം വിശപ്പ്‌ തെടുന്നു/
തെരുവിലൊരു  
പെണ്ണിൻ കറുത്ത മുലകളിലെന്റെ
വരണ്ട ചുണ്ടുകൾ
അമ്മയെ തേടുന്നു .

ഞാൻ മൌനിയാകുന്നേരം 
കീറിയെരിഞ്ഞൊരു
കവിതയിൽ കടലാസുകഷ്ണങ്ങൾക്ക് 
ചുണ്ടുകൾ മുളക്കുന്നു
ചെറു ചിരിയുടെ 
ബുദ്ധസ്മിതം
മറവി പോലെ പറന്നു
മായുന്നു.


________________________________

8 comments:

  1. വരികളില്‍ എല്ലാമുണ്ട് ഭോഗം തീക്ഷ്ണ........... അഭിനന്ദനങ്ങള്‍

    ReplyDelete
    Replies
    1. വിതയെ/ ആശയങ്ങളെ നെഞ്ചോടു ചേർക്കുന്നവരെ,,
      സ്നേഹം

      Delete